چاه ارت

بطور کلی جهت اجرای چاه ارت و سیستم حفاظتی دو روش کلی وجود دارد که ذیلاً ضمن بیان آن‌ها موارد استفاده و تجهیزات مورد نیاز هر روش و نحوه اجرای هر یک بیان می‌گردد.

1. زمین عمقی: در این روش که یک روش معمول می‌باشد از چاه برای اجرای ارت استفاده می‌شود.
2. زمین سطحی: در این روش سیستم ارت در سطح زمین (برای مناطقی که امکان حفاری عمیق در آن‌ها وجود ندارد) و یا در عمق حدود 80 سانتیمتر اجرا می‌گردد.

در چه شرایطی از روش سطحی برای اجرای ارت استفاده نمائیم؟

در مکان‌هایی از روش سطحی استفاده می‌کنیم که:

1. فضای لازم و امکان حفاری در اطراف سایت وجود داشته باشد
2. ارتفاع از سطح دریا پایین باشد مانند شهرهای شمالی و جنوبی کشور
3. پستی وبلندی محوطه سایت کم باشد
4. فاصله بین سایت و دکل زیاد باشد

با توجه به مزایای روش سطحی اجرای ارت به این روش ارجحیت دارد.

اجرای ارت به روش عمقی

الف- انتخاب محل چاه ارت

چاه ارت را باید درجاهایی که پایین‌ترین سطح را داشته و احتمال دسترسی به رطوبت حتی الامکان در عمق کمتری وجود داشته باشد یا در نقاطی که بیشتر در معرض رطوبت وآب قرار دارند مانند زمین‌های چمن باغچه‌ها وفضاهای سبز حفر نمود.

ب- عمق چاه

با توجه به مقاومت مخصوص زمین عمق چاه از حداقل 4 متر تا 8 متر و قطر آن حدوداً 80 سانتیمتر می‌تواند باشد. در زمین‌هایی که با توجه به نوع خاک داری مقاومت مخصوص کمتری هستند مانند خاک‌های کشاورزی و رسی عمق مورد نیاز برای حفاری کمتر بوده ودر زمین‌های شنی و سنگلاخی که دارای مقاومت مخصوص بالاتری هستند نیاز به حفر چاه باعمق بیشتر می‌باشد. برای اندازه‌گیری مقاومت مخصوص خاک از دستگاه‌های خاص استفاده می‌گردد. در صورتی که تا عمق 4 متر، به رطوبت نرسیدیم و احتمال بدهیم در عمق بیشتر از 6 متر به رطوبت نخواهیم رسید نیازی نیست چاه را بیشتر از 6 متر حفر کنیم. بطور کلی عمق 6 متر و قطر حدود 80 سانتیمتر برای حفر چاه پیشنهاد می‌گردد. محدوده مقاومت مخصوص چند نوع خاک در جدول زیر آمده است.

نوع خاک	مقاومت مخصوص زمین (اهم متر)
باغچه‌ای	5 الی 50
رسی	8 الی 50
مخلوط رسی ماسه‌ای و شنی	25 الی 40
شن و ماسه	60 الی 100
سنگلاخی و سنگی	200 الی 10000

ج- مصالح مورد نیاز چاه ارت

مصالح مورد نیاز و مشخصات آن برای اجرای چاه ارت (روش عمقی) و Rod کوبی (روش سطحی) در جدول زیر آمده است

ردیف	نوع جنس	توضیحات
1	میله برقگیر	به طول 1 تا 5 متر و قطر 16 میلمتر و جنس آن مس خالص و نوک تیز باشد
2	بست میله برقگیر به سیم ارت	جهت اتصال به میله برقگیر به سیم ارت در نقاطی که ارتفاع دکل حدودا 20 متر باشد
3	یوبولیت	جهت استفاده در میله برقگیر
4	بست سیم به دکل	به سیم نمره 50 را به اندازه‌های لازم بریده و رشته رشته کرده جهت اتصال سیم ارت به دکل استفاده می‌نماییم
5	تسمه آلومینیومی یا مسی	در اندازه 3*30*100 میلیمتر عدد بکارگیری با یوبولیت جهت بستن میله برق‌گیر در دکل‌های مهاری
6	سیم مسی	نمره 50 به تعداد 7 رشته
7	کابلشو نمره 50	جهت اتصال سیستم ارت به شینه داخل سایت و یا اتصال پای دکل‌های مهاری و خود ایستا به سیستم ارت
8	لوله پلی اتیلن 10 اتمسفر	برای ایجاد پوشش عایق روی سیم مسی در محوطه و محل تردد
9	بست لوله پلی اتیلن	همراه پیچ و رول‌پلاک جهت اتصال لوله پلی اتیلن به دیوار
10	پودر انفجاری Cadweld	جهت جوش دادن سیم به صفحه یا سیم به میله Rod یا اتصال  سیم‌ها به یکدیگر در نقاطی که دسترسی به جوش نقره یا جوش برنج وجود ندارد
11	شینه مسی به ابعاد 3*30*250 میلیمتر	برای نصب در داخل سایت و اتصال دستگاه‌ها به آن
12	صفحه مسی 0.5*50*50	مورد استفاده در روش عمقی
13	مقره همرا پیچ و رول‌پلاک	جهت اتصال شینه مسی به دیوار
14	پیچ و مهره نمره 8 با واشر فنری و تخت	جهت استفاده شینه مسی، پلیت، شینه پای دکل و غیره
15	بست سیم به صفحه مسی	به منظور محکم کردن اتصال سیم روی صحفه مسی
16	بست دوسیم نمره 50	جهت اتصال دو سیم نمره 50 روی زمین
17	پلیت مخصوص اتصال میله برقگیر به دکل	برای دکل‌های خود ایستای 60 متری استفاده می‌گردد
18	شینه مسی مخصوص پای دکل 3*30*100	برای وصل نمودن پای دکل‌های خود ایستای 60 متری به سیستم ارت
19	میله Rod	در روش سطحی استفاده می‌گردد
20	بست مربوط به سیم مسی و میله Rod	برای اتصال سیم به میله برقگیر یا Rod
21	کُرپی ابرویی همراه پیچ و مهره	برای بستن میله برقگیر به دکل‌های 100 فوتی و دکل‌های خود ایستای لوله‌ای
22	بنتونیت اکتیو کیلو	برای روش عمقی و سطحی
23	بست میله برقگیر به پلیت	جهت اتصال میله برقگیر به پلیت در دکل‌های خود ایستای 60 متری، صحفه مسی به ابعاد 0.5*40*40 سانتیمتر برای مناطق شمالی کشور و 0.5*50*50 سانتیمتر برای مناطق نیمه خشک مانند تهران و 0.5*70*70 سانتیمتر برای مناطق کویری استفاده شده باشد. از صحفه مسی با ضخامت 3 یا 4 میلیمتر نیز می‌توان استفاده نمود

د- اتصال سیم به صحفه مسی

اتصال سیم به صحفه مسی بسیار مهم می‌باشد و هرگز در هیچ شرایطی نباید این اتصال تنها با استفاده از بست، دوختن سیم به صحفه و یا غیره برقرار گردد. بلکه حتما باید سیم به صحفه جوش داده شود و برای استحکام بیشتر با استفاده از 2 عدد بست سیم به صحفه (ردیف 15 جدول مصالح مورد نیاز) بسته شده ومحکم گردد برای جوش‌دادن قطعات مسی به یکدیگر از جوش برنج یا نقره استفاده شود و درصورت عدم دسترسی به این نوع جوش از جوش (cadweld) استفاده گردد.

هـ- حفر چاه ارت

با توجه به شرایط جغرافیایی منطقه چاهی با عمق مناسب و در مکان مناسب (با توجه با راهنمای انتخاب محل چاه ارت) حفر گردد. شیاری به عمق 60 سانتیمتر از چاه تا پای دکل برای مسیر سیم چاه ارت تا برقگیر روی دکل همچنین برای سیم ارت داخل ساختمان حفر نمائید. در صورتی که مسیر دو سیم مشترک باشد بهتر است این دو مسیر ایزوله گرند. همینطور مسیر سیم‌ها باید کوتاهترین مسیر بوده و سیم میله برقگیر و ارت حتی‌الامکان مستقیم و بدون پیچ و خم باشد و نبایستی خم‌های تند داشته باشد در صورت نیاز به خم زدن سیم، در طول بیش از 50 سانتیمتر انجام گردد.

و- پر نمودن چاه ارت

1. ابتدا حدود 20 لیتر آب و نمک تهیه و کف چاه می‌ریزیم به طوریکه تمام کف چاه را در بر گیرد بعد از 24 ساعت مراحل زیر را انجام می‌دهیم.
2. به ارتفاع 20 سانتیمتر از کف چاه را با خاک رس و یا خاک نرم پر می‌نماییم.
3. به مقدار لازم (حدود450 کیلو گرم معادل 15 کیسه 30 کیلو گرمی) بنتونیت را با آب مخلوط کرده و به صورت دوغاب در می‌آوریم و مخلوط حاصل را به ارتفاع  20 سانتمتر از کف چاه می‌ریزیم هر چه مخلوط حاصل غلیظتر باشد کیفیت کار بهتر خواهد بود.
4. صحفه مسی را به دو سیم مسی نمره 50 جوش می‌دهیم این سیم‌ها یکی به میله برقگیر روی دکل و دیگری به شینه داخل ساختمان خواهد رفت بنابراین طول سیم‌ها را متناسب با طول مسیر انتخاب می‌نماییم.
5. صحفه مسی را بطور عمودی در مرکز چاه قرار می‌دهیم.
6. اطراف صحفه مسی را با دوغاب تهیه شده تا بالای صحفه پر می‌نماییم.
7. لوله پلیکای سوراخ شده را بطور مورب در مرکز چاه و در بالای صحفه مسی قرار می‌دهیم و داخل لوله پلیکا را شن می‌ریزیم تا 50 سانتیمتر از انتهای لوله پر شود این لوله برای تامین رطوبت ته چاه می‌باشد و در فصول گرم سال تزریق آب از این لوله بیشتر انجام گردد. لازم به ذکر است در مواردی که چاه ارت در باغچه حفر شده باشد یا ته چاه به رطوبت رسیده باشد و یا کلاً در جاهایی که رطوبت ته چاه از بالای چاه یا پایین چاه تامین گردد نیازی به قرار دادن لوله نیست.
8. بعد از قرار دادن لوله پلیکا به ارتفاع 20 سانتیمتر از بالای صحفه مسی را با دوغاب آماده شده پر می‌کنیم.
9. الباقی چاه را هم تا 10 سانتیمتر بر سر چاه مانده با خاک معمولی همراه با ماسه یا خاک سرند شده کشاورزی پر می‌نماییم و 10 سانتیمتر از چاه را برای نفوذ آب باران و آب‌های سطحی به داخل چاه با شن و سنگریزه پر می‌کنیم. روی چاه مخصوصاً در مواقعی که از لوله پلیکا استفاده نمی‌شود، نباید آسفالت  شده و  یا با سیمان پر شود.
10. داخل شیارهای حفاری شده را با خاک سرند شده کشاورزی یا خاک نرم معمولی ویا خاک معمولی مخلوط با بنتوتیت پرنمایید.

نصب شینه یا میله برقگیر 

شینه داخل ساختمان باید توسط مقره‌هایی از دیوار ساختمان ایزوله گردد. قطر و طول شینه بستگی به تعداد انشعابات داخل ساختمان دارد. (تمامی تجهیزات داخل ساختمان بایستی بطور جداگانه و موازی به این شینه متصل گردد) در حالتی که دکل روی ساختمان قرار داشته باشد سیم میله برقگیر نبایستی ازداخل ساختمان برده شود بلکه باید خارج از ساختمان سیم کشیده شود وهمین‌طور مسیر عبوری سیم ارت به داخل ساختمان تا شینه ورودی ساختمان باید عایق‌دار باشد. در پای دکل توسط بست سیم میله برقگیر به یکی از پایه‌های دکل خیلی محکم متصل شود و تا بالای دکل به میله برقگیر متصلل گرد.لازم به ذکر است مسیر میله برقگیر از کابل‌هایی که به آنتن‌ها می‌روند باید جدا باشد.

اجرای چاه ارت به روش سطحی

هفت روش برای اجرای زمین سطحی وجود دارد که  عبارتند از:

1. Rod 
2. Ring
3. پنجه ای (شعاعی)
4. مختلط
5. حلزونی
6. الکتروشیمیایی
7. شبکه‌ای

اجرای چاه ارت به روش Rod کوبی

مصالح مورد نیاز

مصالح موردنیاز همانند روش عمقی میباشد با این تفاوت که به جای صحفه مسی از میله‌های مغز فولادی 1 تا 5 متری با قطر 14 میلیمتر و با روکش مس استفاده می‌نماییم.

روش اجرا

الف- کانالی به عمق 80 سانتیمتر و عرض 45 ساتیمتر و طول x حفر می‌نماییم. طول کانال را به دو روش می‌توان تعیین نمود.

1. اندازه گیری مقاومت مخصوص خاک وانجام محاسبات لازم.
2. به روش  تجربی که در ادامه شرح داده می‌شود.

ب- چنانچه سایت دارای دکل خود ایستا می‌باشد برای حفر کانال از فاصله بین اتاق تجهیزات و دکل و همچنین اطراف دکل استفاده شود.
ج- چنانچه دکل روی ساختمان قرار داشته حفاری با در نظر گرفتن اتاق دستگاه و دکل در مسیری که زمین رطوبت بیشتری دارد انجام گیرد.
د- پس از آماده شدن کانال 2 میله به فاصله 3 متر از یکدیگر در زمین می‌کوبیم به گونه‌ای که حدوداً 15 سانتیمتر از میله‌ها بیرون بمانند سپس 2 میله را با کابل مسی یا کابل برق به هم وصل نموده و با دستگاه ارت‌سنج مقاومت زمین ایجاد شده را اندازه می‌گیریم. چنانچه مقاومت نشان داده شده با دستگاه بالای 4 اهم بود میله دیگری به فاصله 3 متر از میله دوم می‌کوبیم و با اتصال 3 میله به هم مقاومت زمین ایجاد شده را اندازه‌گیری می‌نماییم. این کار را تا زمانی که مقاومت اندازهگیری شده به زیر4 اهم  برسد ادامه می‌دهیم. بعد از آنکه به تعداد کافی میله کوبیده شد، سیمی را که به شینه مسی نصب شده در اتاق دستگاه، متصل است را به تک تک میله‌ها جوش داده و به سمت دکل می‌بریم.

هـ- برای پر نمودن کانال ابتدا با بنتونیت روی سیم مسی را پوشانده (در زمین‌هایی که رطوبت کافی ندارند) و سپس با خاک سرند شده کشاورزی یا خاک نرم کانال را پر می‌نماییم.
و- مقاومت زمین اجرا شده را اندازه‌گیری نموده وثبت می‌نماییم (بعد از پر کردن کانال مقاومت زمین اندازه‌گیری شده کاهش خواهد داشت و باید کمتر از 3 اهم باشد)

نکته: در مناطق سردسیر عمق کانال حفاری شده و بطور کلی مسیر عبور کابل مسی خیلی مهم می‌باشد و نباید در معرض یخبندان قرار گیرد. تاثیر کاهش درجه حرارت بر افزایش مقاومت سیستم زمین به شرح زیر می‌باشد.

دما بر حسب درجه سانتیگراد	میزان مقاومت بر حسب اهم بر متر
+20	72
+10	99
0	138
-5	790

سایر روش‌های ارت

روش‌های دیگر در مناطق کوهستانی و سنگلاخی و مکان‌های خاص کاربرد دارند که بنا به مورد با بازدید از محل و اندازه‌گیری‌های لازم می‌تواند طرح مناسب تهیه گردد.

اجرای چاه ارت در ارتفاعات

ارتفاعات کشور را با توجه به نوع زمین و خاک می‌توان به سه دسته تقسیم کرد.

1. ارتفاعات خاکی که امکان حفاری و کوبیدن میله مغز فولادی در آن‌ها وجود دارد
2. ارتفاعات سنگلاخی که امکان حفاری عمیق در آن‌ها وجود ندارد ولی می‌توان شیار ایجاد کرد
3. ارتفاعات صخره‌ای

حالت اول: به یکی از روش‌های حفر چاه یا کوبیدن Rod می‌توان سیستم ارت را اجرا نمود.
حالت دوم: شیارهایی به صورت ستاره و پنجه‌ای ایجاد نموده و تسمه مسی را در داخل شیارها خوابانده و برای کاهش مقاومت روی تسمه را با مخلوط خاک و بنتونیت می‌پوشانیم.

نکته: کلیه اتصالات در زیر خاک باید به یکدیگر جوش داده شوند.

روش اول

در زمین‌های صخره‌ای که امکان حفاری وجود ندارد با مصالح ساختمانی کانال ساخته تسمه مسی را در کف کانال خوابانده و کانال را با بنتونیت پر می‌نماییم. طول کانال یا کانال‌ها باید به اندازه‌ای باشد که مقاومت اندازه گیری شده زیر 3 اهم گردد. برای گرفتن نتیجه مطلوب می‌بایستی داخل کانال بصورت مصنوعی دائما مرطوب نگه داشته شود.

روش دوم

روش شبکه‌ای است، بدین صورت که ابتدا شبکه شطرنجی با سیم مسی  به طول x+3 و عرض y+3 به طوریکه نقاط اتصال بهم جوش داده شده درست کرده سپس با مصالح ساختمانی آن را در زمین با بنتونیت به ارتفاع 40cm به طوریکه ابتدا 20cm بنتونیت ریخته سپس شبکه ساخته شده را قرار داده و روی آن را هم تا 20cm با بنتونیت می‌پوشانیم و انشعاب‌های لازم جهت دکل و سایت و نقاط دیگر از آن گرفته می‌شود. متغییرهای x وy به میزان مقاومت خوانده شده بستگی دارد.

نکات عمومی ومهم در خصوص سیستم‌های ارت

1. کلیه اتصالات با مفتول برنج یا نقره جوشکاری گردد. سطح جوش باید 6cm باشد و جهت اتصالات و جوشکاری رعایت گردد (در مواردی Codweld توصیه می‌شود).
2. از هر پایه دکل‌های خود ایستا هم فونداسیون دکل توسط سیم مسی و بست مخصوص به سیم ارت و هم پای دکل به سیستم ارت جوشکاری گردد.
3. سیم میله برقگیر از پایه‌ای که آنتن‌های کمتری نصب می‌شود و با کابل‌های روی لِدر حداکثر فاصله را داشته باشد. بدون خمش در مسیر و مستقیماً به رینگ داخل کانال و از کوتاهترین مسیر توسط جوش متصل گردد.
4. میله برقگیر روی دکل در بالاترین نقطه دکل (با رعایت مخروط حفاظتی با زوایه 45 درجه) به طوریکه تجهیزات را کاملاً پوشش دهد قرار گیرد و جنس آن تمام مس با آلیاژ استاندارد به قطر 16mm و طول آن بستگی به ارتفاع نصب آنتن‌های روی دکل دارد.
5. شعاع خم سیم مسی حداقل 20 سانتیمتر و زاویه قوس حداقل 60 درجه رعایت گردد (رعایت زاویه خمش سیم مسی)
6. پایه‌ها و نقاط ابتدا و انتهای لدر افقی به سیستم گراند متصل گردد.
7.  کلیه کابل‌های ورودی به سالن دستگاه توسط بست گراند به بدنه دکل وابتدای لدر افقی (بعد از محل خم شدن کابل) گراند شوند.
8. به هیچ عنوان در روی دکل جوشکاری صورت نگیرد.
9. اتصال از شبکه گراند سیستم اجرا شده، به تانکر سوخت، دیزل ژنراتور، تانکر آب هوایی، اسکلت فلزی ساختمان و در و پنجره‌های اتاق دستگاه صورت گیرد.
10. اگر سیستمی از قبل اجرا شده باشد، سیستم قدیم به جدید در عمق خاک متصل گردد.
11. سیستم ارت در روی زمین باید با روکش و سیم داخل کانال‌ها باید بدون روکش و مستقیم کشیده شود.
12. پر کردن کانال باید با خاک سرند شده کشاورزی یا خاک نرم انجام گردد.
13. ارتفاع نصب شینه مسی 50cm از کف تمام شده باشد.
14. شینه داخل اتاق حتی‌المقدور به چیدمان دستگاه‌ها نزدیک باشد.
15. از هر دستگاهی جداگانه سیم ارتی به شینه متصل گردد (قطر و طول شینه گراند بستگی به تعداد انشعابات آن دارد).
16. در دکل‌های مهاری پر ظرفیت مهارهای دکل بایستی توسط بست مخصوص به گراند اتصال یابد.
17. جهت استفاده ترانس برق شهر در ایستگاه‌های مخابرات بایستی گراند جداگانه اجرا گردد.
18. در سایت‌های کامپیوتری جهت اجرای سیستم زمین حتی‌الامقدور بایستی از یک زمین با سطح یکنواخت (بدون شیب) استفاده نمود.
19. در ایستگاه‌ها بین نول و گراند نبایستی اختلاف ولتاژ وجود داشته باشد.
20. در دکل‌های پر ظرفیت که ابعاد قسمت بالای دکل بیشتر از 2 متر می‌باشد، نیاز به نصب یک عدد برقگیر اضافی در سمت مقابل برقگیر اول می‌باشد.
21. در سیم کشی داخل محوطه سایت‌های کامپیوتری برای چراغ‌های روشنایی و سایر موارد باید از کابل زمینی استفاه گردد و در ایستگاه‌های بالای کوه و نقاط  دور از شهر نباید از چراغ روشنایی خیابانی استفاده شود.
22. استاندارد قابل قبول آزمایش و تحویل اتصال زمین برای سایت‌های کوچک زیر 10 اهم و برای سایت‌های بزرگ و مهم زیر 3 اهم می‌باشد.

دلایل حفر چاه ارت چیست؟

1. حفاظت و ایمن‌سازی افراد، تجهیزات و دستگاه‌ها
2. ایمن‌سازی اتاق سرور
3. ایمن‌سازی انواع  دکل‌های مخبراتی (دکل مهاری خود ایستا و منوپل)
4. ایمن‌سازی مجتمع‌های مسکونی برج‌ها و ساختمان‌ها
5. ایمن‌سازی پست‌های برق
6. ایمن‌سازی سیستم‌های کنترل دقیق و تجهیزات دیجیتال

تست چاه ارت

الف- توسط دستگاه ارت سنج

در این حالت برای تست چاه ارت دوعدد سوند که جزء لوازم جانبی دستگاه ارت سنج می‌باشد را در فاصله‌های مساوی بین 5 تا 10 متر و در یک راستا از چاه در زمین قرار دهید. لازم به ذکر است جهت تست دقیق، این فاصله‌ها حتماً برابر باشند به طوریکه اگر سوند اول را در فاصله 6 متری از چاه نصب نمودید سوند دوم را در فاصله 12 متری از چاه و یا 6 متری از سوند دوم نصب نمایید. سپس سه عدد پراپ دستگاه را به ترتیب به سیم ارت چاه و سوند اول و دوم وصل نموده و سپس چاه ارت را تست کنید.

ب- توسط یک عدد ترانسفورماتور ایزوله، یک عدد ولت‌متر و یک عدد آمپرمتر

در این حالت نیز مانند حالت قبل سوندها را در زمین قرار دهید. سپس آمپرمتر را با ثانویه ترانس سری نمایید و یک سر آزاد ترانس را به سیم ارت چاه وصل نموده و یک سر آمپرمتر را به سوند آخر وصل نمایید. یک سر ولت‌متر را به سیم ارت چاه و سر دیگر آن را به سوند اول وصل نمایید سپس اولین ترانس ایزوله را به برق 220 ولت وصل نموده و مقدار ولت قرائت شده را بر مقدار عدد آمپرمتر تقسیم نمایید. مقدار بدست آمده مقاومت تقریبی چاه ارت شما می‌باشد.

شکل 1- شمای چاه ارت

وقتی بار الکتریکی انباشته شده در ابرها تخلیه شده و به صورت یک قوس الکتریکی به زمین برخورد کند صاعقه اتفاق می‌افتد. ولتاژ صاعقه معمولاً بین 10 تا 20 میلیون ولت در نوسان است و بعضاً 100000000 ولت هم افزایش پیدا می‌کند. این جریان در حدود 10000 آمپر شدت دارد. می‌توان نتیجه گرفت که صاعقه به طور معمول حدود 100 میلیارد وات (!) انرژی تولید می‌کند و می‌تواند علاوه بر تلفات جانی، به طور مستقیم و یا غیر مستقیم باعث اختلال و صدمات شدید در تجهیزات و ادوات شبکه (ایجاد میدان‌های شدید مغناطیسی ) و یا (اضافه ولتاژهای) قدرتمند مخابرات شده و باعث خسارت زیادی می‌گردد. به منظور جلوگیری از ایجاد اینگونه خسارات و حفاظت و ایمن‌سازی افراد، تجهیزات و دستگاه‌ها باید اضافه ولتاژ تولید شده را در جایی خنثی نماییم. سیستم ارتینگ (خازنی و معمولی) بهترین راهکار جهت دستیابی به این هدف می‌باشد.